Laurel

El lloréu (Laurus nobilis) ye un parrotal o árbol perenne perteneciente a la familia de les laurácees, a la que da nome.

Ye un árbol dioicu, perennifoliu de 5-10 m d'altor, de tueru rectu cola corteza gris y la copa trupa, oscura, con fueyes azulaes, alternes, llanceolaes o oblongo-llanceolaes, de consistencia daqué coriácea, arumoses, col cantu n'ocasiones daqué onduláu. Tienen ápice agudu y base atenuada. Miden unos 3-9 cm de llargor y tienen curtiu'l peciolu. El fexe ye de color verde oscuru polencu, ente que'l viesu ye más pálidu. Les flores tán dispuestes en umbeles sésiles de 4-6 flores amarellentaes de 4 pétalos qu'apaecen en marzu-abril.

Puede arrobinase por granes (espardimientu sexual) y por fraes (espardimientu agámicu, asexual, tamién llamau multiplicación), tantu de raigañu como de tarmu (estaques). L'espardimientu sexual por granes ye daqué lentu pero ye la forma más corriente. La grana tien de recoyer en zones onde esistan pies de los dos sexos.

Ye un tipu de planta que sirve pa condimentar los platos y que tien numberoses propiedaes.

Dos de los sos componentes, el cineol y el eugenol, son los que-y otorguen al lloréu la so propiedá principal: facilitar les dixestiones, según prevenir l'acidez y amenorgar los gases presentes nel conductu dixestivu y que tantes molesties causen.

Estos mesmos principios activos tamién tienen la propiedá d'ameyorar y aguiyar el mambís polo que, en ciertos tratamientos de fitoterapia destinaos a persones que precisen ganar pesu, encamiéntense los fervinchos de laurel antes de les comíes principales.

Amás d'esto, el lloréu tien efectos bactericidas, antisépticos, expectorantes y antiinflamatorios polo que ta encamentáu pa les afecciones del aparatu respiratoriu como, por casu, gripe, farinxitis o bronquitis.