Aciano

Ye una planta herbal añal, escasamente biañal, de raigañu axial, que llega a midir un metro d'altor. Tien tarmos recios y ramificaos na parte cimera, non alaos, daqué angulares y cubiertos de vellosidá lanuginosa. Les fueyes, tamién algodonoses, les basales más o menos arosatades, con o ensin lóbulos agudos, son lineares y con nerviación llonxitudinal y tán dispuestes de forma alterna nel tarmu.

Siempres s'utilizó popularmente como antibacterial, fungicida, pectoral, estimulante, tónicu, diuréticu, antisépticu, antipiréticu y antiinflamatoriu. Anguaño suel utilizase como un corrector organolépticu (axente colorante) y marcador de tisanes.

L'agua de aciano, llograda pola decocción de les sos flores, utilizase pol so notable efectu anti inflamatoriu, aplicada sobre los güeyos. Les llavadures oculares con esti agua ameyoren conducentemente los picores y l'irritación de los güeyos. Tamién dan un aspeutu frescu y espurríu nos párpagos cargaos y sirve pa fortalecer, esclariar y caltener la vista.